Keloğlan'ın Sevinci

Köprüsüz derelerden, çiçeksiz tepelerden geçtim. Köyümüz uzaktan göründü. Her sey yerliyerindeydi. Evimizin bir tek eksigi vardi. O da bendim. Evin önüne varir varmaz kapiyi tiklattim. Annem karsiladi beni:- Elin bos geldiysen, geri dön!- Elim bos degil, dedim.Içeri girdim. Kutuyu kilimin üstüne biraktim.- Açil sofram açil, der demez kutu açiliverdi. Bu gördüklerimi nasil anlatacagimi bilmiyorum. Açilan sofrada hiçbir sey eksik degildi. Cennet sofrasi dedikleri bu sofra olsa gerek!